Nerabetasun urteak

 

Nerabetasun urteak

udaberritzaz jotzen diren

hamalau udazken

latz eta garratzak,

zilbor-estearen muturreko

begi itsuak,

enborraren bihotzean

haize labur baten

atzo eta biharrik gabeko

gaur soiliko

ilusio iragankorrak...

 

Ez, benetan ez naiz damutzen

egun joanaren itzalaz,

ez naiz damutzen

«ni neu», «ni bakarrik»

«ez ni bezalakorik» nintzelakotan

ureztatu nuen

baratz kosmiko hartako

azalore bakartiaren

requiem letaniaz...

ez naiz damutzen

geroztiko mila eguzkien

kixkalera zauriaz,

ez naiz damutzen

eskuak eta bihotza

zartatu dizkidan

haize hotzaren zaztadaz...

ez naiz damutzen

maite nauenaren haizkirriaren

fereka laztanaz,

ez naiz damutzen

gainditzen eta irensten nauen

asmo iheskor eta hilezkorraren

amodiozko zalantzaz...

ez naiz damutzen

eguneroko egunsentitik arrastirira

besterentzako bidea ornitzearren

erortzen zaidan

bihotzeko hostoaz.

Ez, ez naiz damutzen.