Yokin Zaitegi
Usarraga-Zar
I
Zaitegi jauna biotz barrendik
zuri agur eta ornen,
nai nuke izan nere erruak
aitortzeko ainbat kemen.
Bizi ziñala egin naieko,
zor nizun ainbat aitormen,
baina mundutik agurtu zera
ni konturatu baño len,
esker gabeko lagun auekin
ain aspertuta al zeunden?
II
Aldizkarien sortzaile ziñan
baita beraien babesle,
euskeratzaile zintzo zuzena
olerkaritzan txit trebe.
Euskerarentzat ain aberatsa
zeure buruan eskale
esan daiteke batera ziñan
nagusi eta mirabe,
orain euskerak eta erriak
zer egingo du zu gabe?
III
Izkuntz arloan agertu zendun
naikoa piper ta gatza,
belarrak kendu, sasiak moztu,
zein atxurlari zorrotza.
Gaur dauden «sasi-jakintsu» askok,
Ai! balute zure antza,
bildur naiz ugarituko dala
asuna ta barrabasa,
oiek ez dute zuk bezin garbi
zainduko Euskal baratza.
IV
Erritik urrun, an erbestean
euskeraz idatz ta mintza,
atera nairik gerra zitalak
ezarri zizun arantza.
«Asota» bat zan zure izkillu
«lergallu» berriz biotza,
beti elburu baten ondoren
salbatu euskal izkuntza!
ori da Yokin bai egitazko
abertzaleen iraultza.
V
Ordaindu naia bagendu baño
beti nabari zan kezka,
izendatuta zegon eguna
elduko aldan galdezka.
An Larreako baseliz artan
guztiok pozez gañezka,
zu omentzeko gertu giñan
ta nolaz joan zera igeska?
guk lurrean nai, baiña zuk
nunbait zeruan zendukan festa.
VI
Lurtar gizonok egin deikegun
aitormenik apalena,
nunai ta beti, sentitzea da
ezer ez batzuk gerana.
Guztion gaindik zauden Jainkoa
nik badet itxaropena,
gizon justuen atseden lekuz
arduratuko zerana,
Aita Yokini eman zaiozu
betirako atsedena.