Udazkenari
John Keats
euskaratzailea: Beiztegi'tar Ion
I
Laiņo giro ta arnari beteko aroa
Eguzki ongarrian adizkide eztia;
Azpi-ianean biok onesten mordoa
Aletuz loorpin zear dabilan maastia;
Oldei-bordako ondoak sagarrez abailduz,
Ta muskineraino ontzen betor-igaliak;
Arro daukak iankuia, ta urrak biribilten
Arnari gozoagaz; ta barriz pipilduz,
Ta areago, erleentzat mugondo liliak
Etsi arte ez iaukala galtzerik egoiak,
Udatik iagozak ba erlauntzak gainezten.
II
Nork ez au sarri ikusi eure uztan erdian?
Ta inoiz ba'lebik inor zelaian bilaka
Idoroko au lasai iezarrita arnaian,
Aize-kiskur bigunez uleak goraka;
Edo erdi itaitu dan ildoan samur lo,
Zorgoin lurrunez konkor, ta kakoa artean
Zain liliz naasi iagon uzta biltzeari
Ta inoiz buiolari lez zut daroak murko
Okitua buruan latsa igarotzean;
Edo tolara alboan, bekune iraunean,
Atzen tantak sorosten orduak bidari.
III
Nun dauaz Bedats kantak? Nun ete iabiltzak?
Zertan kezkatu, eure soinua daukak ik,
Arratsa garatzean zerrenda-odeitzak,
Beazaina be zuri-gorrizkatzen iakik;
Ta eltxoak erostaz ileta sailean
Ibaiko saratsaga zear, ega goraz
Naiz beeruntz bizi ala il aizea ba'lebik;
Ta urte-bildotsak beeka maldako latsean;
Kirkila ereskoi; ta gorgoin emekorra
Etxalde baratzetik txistuka txindorra;
Ta ernarak biltzean tiuka ortzetik.
