Egia da orduan...

Shu Ting

 Egia da orduan

 idurika nezakezu,

 zareko bihia erein dezadan, idurika

 erle galduak etxera bit ditzadan, idurika

 tortxak eta argizaiolak lantegietan, berrietan

 untzietan pitz ditzazten, idurika

 leiho disdiratsuak edo ilunak irakur ditzadan edo

 gaueko eta eguneko arimekin mintzatzea utz dezadan, idurika

 printzipio handiak kantu bihur ditezen, idurika

 eguzkiak maitasuna bero dezan, idurika

 eta Bide Esnetsua gugana etor dedin, idurika

 oraindik pazienki idurikatu nahi nauzu

 fidelitatearen barko ttikia eraikiz...

 Egia da orduan

 ez zarela bat-batean ideiaz aldatuko

 nere eskuak hotzikarez gainditzen badira ere

 eta mateletarik arrosak ihes bazoakit,

 nere flautak odola baizik ez badu ufatzen ere

 eta elur hormatuak ondorioz urtzen ez badira,

 azotea bizkarrean baldin badut eta nere aurrera

 bultzatzen badut ere,

 gauek egunsentia baino lehen iresten banaute ere

 eta lurrarekin batean hausten banaiz

 maitasunaren txori mezularia ihes egitera ezin uzteraino

 hala ere zure idurikatze eta fidelitatea

 nere sakrifizioaren sari izango dira.

 Orain

 nere gainera tiratzera utz zkitzu,

 zuregana etortzeko

 gaitzeko eremuak trebeskatu nahi ditut emeki

 zureganatzeko

 haizeak nere ile bareatuak altxatuko ditu

 eta zure lorea izango naiz euri hormatuetan.