Noblezia

Fermin Eguren

 Etxe erraustuaren gerizan ezkutatu da neska

 bonben lehertasunezko hatsari ihesi nahiz

 baina soldaduak ikusi du

 begi zolirik ohartu du haragi plazenta

 horrorezko labyrintoan zotinka ihesi

 eta gorputz guztia izeki zaio betan

 su lama ahantzi batez

 eta bolada hain luzeko inorekin ezak harrotua

 ondotik doakio

 neskatxa, neskatxa ederra, non ezkutatzen zara

 bere baitan soldadoak, irritsak itoa

 zatoz, zatoz enegana lili hori, ahantziko ditugu

 suzko zurrunbioak eta ziztuka lazgarria

 ahantziko ditugu errai barraiatuak eta berunezko gorrotoa

 eta gure bataila atseginean galduko gara bozkarioarekin

 karkailaz soldadua

 zutabe porroskatu ta erauskinen artean lehiaz aitzinatuz

 harik eta noizpait, kantoi ilunean

 dardara ta lantuzko nahasmahasa

 kausitzen duen arte

 trionfazko marruma batez oldartu

 eta beretzera egiten baitu

 eta lotzen dira, lasa-hertsi bortitzean

 neskak nigar eta soldaduak oihu

 daina ozta hezi duelarik

 izar askotako ahots batek atzetik soldaduari

 larderiaz, aldegiteko

 zantarra ez bestea, aldegiteko

 edo tiro batez bertan garbituko haut

 piztia greugarri bat bezala, ohore gabeko hori...

 eta soldadua, ikaran, itzuli, ikusi, apalik altxa

 eta ixilik urruntzen da

 bere zorte beltzaz eta nagusi petralez

 bost juramentu murdukatuz

 baina beldurtu hutsez gibelera so ere egin gabe.

 Eta hau egiaz pena handia da, zergatik

 egingo balu

 ikasiko bailuke agian

 zer gisaz gerla denboran

 neska bati bortxa egin dakiokeen

 nobleziaz.