Poeta haiduru

Fermin Eguren

 Bederatziak eta hamar dira

 kaleko kantoian bakarrik hago

 zakurrak eta serenoak ixilik doazi, suspirio

 edo dolamen kexu datzuen antzo

 poliziaren autoa astiro igarotzen da

 zer moduz galdetzen bezala, hiri so

 han goian izarrak daude, izarrak keinuka

 eta hi kantoian hago

 bederatziak eta hamabost minutu

 haizeak paper mototsak asalduz derabiltza

 nagusi piperrak nola otseina ostikoka

 harat hunat, poliziaren autoa

 berriro igarotzen da

 hotz da eta gadardinaren lepoa jasotzen duk

 zer egin ote zaio heure duruari galdetuz

 andra bat billosik datorkik eta hire sosik ezaz

 hastiatua aitzina doa, pofiziak autora dute berehala

 erlojuari behako bat, leiho bat argitzen da

 eta berriz itzaltzen, kontraseina bat bezala

 hotzak hago

 agidanez gaur ez dator

 ala bai? Soik han, itzal bat

 baliman bera da

 zigarroari azken kea kendu eta batzen hatzaio.

 Poema hau agindu zian

 alosia heldu da.