Irudipen utsa

Joxe Miel

 Udaberriko egun bian

 ekuzkiyaren ateran,

 loracho eder, churi-gorri bat

 sasi tartean zeguan.

 Bere gañeko basal gozua

 oraindik galdu etzuan;

 distiatubaz orri chabalak

 izar bat ematen zuan.

 Lorecho arrek ikusirikan

 edertasun ain aundiya,

 beregan ziyon pozez beterik;

 «Nor da ni bañan obia?

 Besterik ezin izan liteke

 ni bezin eder, garbiya;

 belar, sasi ta zuaitzak denak

 ezertarako ez dira».

 Ala ziyon, da, non choricho bat

 saltatzen zayon gañera:

 orricho denak banakaturik,

 erori ziran sasira.

 Andik aizeak, ezin oparik,

 bota zituban lurrera;

 an chimeldurik, usteldu eta

 biurtu ziran autsera.

 Orra munduko edertasunak,

 jolas da farrak zer diran

 irudipen uts, poz laburra ta

 amets ederrak buruban.

 Ikusirik ba zer dezagun da

 zertara biurtzen geran

 ikas dezagun ondo bizitzen

 Jaungoikuaren Legian.