Agur! Nere aixkide dan ama bateri

Barbin

 Nik ikusi nuen bein urrutian

 Nola bere amari seme gaixoak

 Agur ein zion eriotz-zorian.

 Ayek bai zirala itz xamur gozoak!

 "Agur dagitzut, amatxo maitia,

 Ludi ontatik, ni, igesi nijua;

 Gaiztoa izan nazu, ¡errukarria!,

 Ez det nik bete zuri agindua.

 Orain gañean daukat eriotza

 Oraindik ez nuke nai nik iltzea,

 Zu emen uzteak durrait biotza

 Ezin det laga ne-sendi maitea.

 Amatxo uzteak nauka ni negarrez

 Ezin eraman neke ain aundi,

 Ta naizta iduki aurpegia parrez,

 Biotza miñez, an baita zauria.

 Ilko naiz, il bear ¡kupigarria!

 Bañan amatxo eraman nai nekin:

 Ez det nai utzi, ez, ¡maitagaria!

 Oso saminduta neke, min auekin.

 Onetsi nazazu ama kutuna

 Nik jun bear det lurbira ontatik,

 Beti nai nuke izan zure zoruna

 Bañan aldendu bear nik zugandik.

 Otoi dagitzut, ene amatxoa:

 Auspezturikan Yainko-aitzinean

 Ein nire aldez otoitz txit gozoa.

 Ta... iker nazazu obi-bakarrean!

 (Ez dakit, ama zertan ari naizen

 Aidazu, arren, eriotz orduan).

 Zulogilleari diot eskatzen

 Zu obiratzea nere onduan.

 Nik Jainkoari biotz biotzetik

 Eskatzen diyot biyok donokian

 Batu gaitzala zorion beterik.

 Ta oin damaizula gentza ludian.

 Oraintxe; ama, ni, seme gaxoa

 Il zorian nagola etzazu aztu...

 Egiya da... bai izan naiz... txit gaiztoa...

 Bañan... ai! arren, ama... txo... barkatu..."

 Eta negarrez amatxo utzirik

 Betiko jun zan seme gizajoa.

 "Agur semetxo, barkatzen dizut nik

 Esan zun amak, agur maiteñoa!.

  (Erderatik antolatua)