Zortzi poema

Giovanni Pascoli

(1855-1912)

euskaratzailea: Igotz

I. Fides

Zurbillik eguzkia gainbera doala

Ta nekostak urre leun antza emotean,

Amak bere umeari onela zirautsan:

«Olakoxe baratz bat dago an goi-goian».

Urrezko ostoz, urrezko lore ta zugatzez

Umeak ames gozo dagian artean,

Ekaitz zakar zoroan mende intziri dagi

Nekostak, illeta-gau dirudin gabean.

II. Umezurtz

Edurra mara-mara, beera, beera dator...

Seaska kulunkaz da entzuten neurtua;

Atzak agoan, negar dagi ume batek;

Aren aldamenean or atso larua.

«Seaska biran lili ta larrosak dagoz,

Baratz oso», abesten dautsa erdi-lua.

Loak artzen dau mende baratzean aurra;

Edurra mara-mara, beera dator, beera...

III. Urriñeko jai

Muga bageko jotots illak dardar dagi,

Aaztutzearen albaiñ-oial leun atzean

Urrin-jaietakoak egin lez urrean.

Zarrak buru-kaskoa estalgetzen dabe

Durunduan kanpaiak an asterakoan,

Ta begiak beerantza makurtzen osoan.

Baiña euren begitxo bizi, borobillak,

Zeru oztin garbira umeak jasoten,

Panpa-panpa eitean txapliu-txupiñak.

Bular-gain usaintsuan amak dabez artzen.

IV. Gau-erdi

Zortzi, bederatzi... bat geiago... —ta astiro

Doa ordua- eta beste bat... beste bat...

Txakurrak zaunk. Torrean gabontza uluz dago...

Gau-erdia. Galdurik doazan oinkaden

Doiñu bikotia... Urrun txit bide-txigorrez

Burdi bat, ber-bertatik, tenk dana gelditzen...

Dana dago itxirik. Ez dau ezek be erarik,

Bizirik, ez margorik. Dizdiz dagi soillik,

Ardura barikan lo dagoan urian,

Leio batek, niniko aundi bai litzean.

V. Bas-eliza

Erle-burrunbaz doa jentea urtenik

Elizatik, an goian, mendi-gaillurrean,

Ta maiatz-arratsean —garbi ta oztinik—

Andrak astiro doaz etxera bidean.

Zarataz datoz bedar jagien artetik

Ta arein joerak lore-ustaia dirudi;

Auzoa daukie an ibarrean zañik

Kanpai astun-menakaz ixil ta mutiri.

Mendi-tontor gozoan ta zumar batzuen

Aldabean, elizak, osto eta abartzan,

Teillatua darakus txit gorri betean.

Airean oraindio otoitz-eskarien

Oiartzun-kulunka da, ta menda-isatzan

Galduaz doa ke-ats gozoa, arean.

VI. Aingeruakaz

Lilak lore-pinportu ziran dagoneko;

Emaztegai-jantzia josten ak jardungo.

Zeru-lorak oraindik zabaltzen egozan

Eta mimosa etzan itxi oraindikan.

Eta, oi elai baltzak!, beingoan beingotik

Neskatxak barre. Nogaz?, edo-ta zergaitik?

Barreka egoan, bai, bai!, aingeruakaz,

Urre ta larrosa ziran odei areikaz.

VII. Edurtza

Edurra da, ta aireak zuritan dirdirra;

Txit zuri dago lurra, edur gain edurra.

Zumarrak mingots dabe oiua bialtzen;

Zuritik oskidetza ariña da jausten.

Oiñaze ta samiñez aizeak orroa;

Kaleetan Lei-aizeak putz setaz, unaro;

Or umetxoak; negar lako zerbait doa;

Ama bat or digaro; otoitz bat digaro.

VIII. Itxaso

Leiora urreraturik itxasoa dakust;

Izarrak ba-doaz ta uiñak gora-miñik;

Olatuak ta izarrak dakustaz bakarrik...

Dei biotz-antsi batek, pilpillak erantzun

Inkesa dagi urak ta aizeak egotsa;

Zidar zurizko zubi-giñen itxasoan;

Zubia dingilizka ur garbi osoan.

Nora daroazu zuk? Norentzako zara?